Χαιρετισμός Ειρήνη
Σας ευχαριστούμε που είσαστε όλοι απόψε σε αυτόν εδώ τον πολύ ωραίο χώρο με το κουράγιο που μας στέλνει η αγαπημένη μας Μπέτη από εκεί πάνω η Ελισάβετ Μπαλόγλου. Βρισκόμαστε στον χώρο ο οποίος είναι το ίδρυμα Ελισάβετ Σιαφλά-Μπαλόγλου. Θα ήθελα να καλωσορίσω τους εκπροσώπους που είναι απόψε εδώ, τον αιδεσιμολογιότατο Νήφωνα που είναι εκπρόσωπος του μητροπολίτη Πειραιά κυρίου Σεραφείμ. Τον βουλευτή Πειραιά και νήσων κύριο Κατσαφάδο, τον τέως βουλευτή Πειραιά κύριο Μελά, τον πρόεδρο πλάτανου Αιγιαλείας κύριο Ανδρέα Ρεκούτη, τους εκπροσώπους πνευματικών και πολιτιστικών σωματείων Πειραιά και όλους εσάς βέβαια για την παρουσία σας εδώ απόψε. Θα γίνει πρώτα ο Αγιασμός και μετά όλοι οι χαιρετισμοί.
«Αγιασμός»
Κύριος Νήφων
Θα ήθελα να μεταφέρω σε όλους τις ευχές και τις ευλογιές του σεβασμιότατου μητροπολίτη Πειραιώς κυρίου Σεραφείμ ο οποίος λόγω των συνοδικών του καθηκόντων δεν μπορούσε να παραστεί. Σε αυτούς τους καιρούς τους δύσκολους, της πνευματικής, της ηθικής αλλά και οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας νομίζω πως είναι παρήγορο, απόλυτα ελπιδοφόρο αλλά και απόλυτα θεάρεστο ένα τέτοιο έργο, ένα τέτοιο έργο θεού θα έλεγα. Το να υπάρχει ένα τέτοιο ίδρυμα το οποίο προάγει τον πολιτισμό και το οποίο προάγει τα γράμματα και το οποίο θα στέκεται χορηγός και αρωγός στα νέα παιδιά, σε απόρους νέους φοιτητές οι οποίοι θα θέλουν να σπουδάσουν. Ευλογούμε αυτό το έργο, συγχαίρουμε το διοικητικό συμβούλιο και ευχόμαστε ο κύριος μας Ιησούς Χρηστός να δυναμώνει τα μέλη του διοικητικού συμβούλιου έτσι ώστε να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας τον ιερό αυτό σκοπό. Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας αγιάζει όλους.
Ομιλία Μελά
Σεβασμιότατοι Πατέρες, κυρίες και κύριοι εγώ θέλω μέσα από τη καρδιά μου να συγχαρώ τον σύλλογο που δημιουργεί αυτό το κίνημα αυτόν τον σύλλογο που στόχο έχει το κάλο του ελληνικού λαού. Από ότι μου είπανε να βοηθήσει νέα παιδιά, να βοηθήσει φοιτητάς, να βοηθήσει το οτιδήποτε. Και σήμερα η βοήθεια των ανθρώπων, η βοήθεια των νέων παιδιών είναι το πολυτιμότερο. Εγώ είχα τονίσει κατά επανάληψιν και από το βήμα της βουλής και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ότι εάν (και πείτε μου όποιος διαφωνεί) ότι εάν δεν υπήρχαν τα συσσίτια της εκκλησιάς οι παραβατικές και παράνομες ενέργειες θα ήταν πάρα πολλές , διότι όταν ο άλλος πεινάει δεν ξέρεις τι θα πάει να κάνει. Εγώ ειλικρινά απόρησα όταν μια μέρα πριν από 3 χρόνια κατέβαινα την πανεπιστήμιου με τα πόδια με κάτι φίλους και βλέπω έναν που παίρνει μια τυρόπιτα από ένα τυροπιτάδικο και μόλις την έβαλε στο στόμα πήγε ένας και του την βούτηξε μέσα από το στόμα. Η κατάσταση με τα παιδιά που είναι σήμερα είναι απαράδεκτη. Δεν έπρεπε η Ελλάδα να φτάσει σε αυτό το σημείο που είναι σήμερα. Για αυτό λοιπόν και πάλι εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους εκείνους που βοηθάνε τον ελληνικό λαό, διότι εγώ τους είπα ότι πάνω απ όλα, και το είχα πει ακόμα στο βήμα της βουλής, έπρεπε να βάλουμε τον ελληνικό λαό όπως ο γιατρός έβαζε πάνω απ όλα τον άρρωστο. Δυστυχώς όμως πολλοί, πάρα πολλοί έβαζαν πάνω απ όλα τον εαυτό τους και για αυτό η Ελλάδα έφτασε σε ένα σημείο που δεν μπορεί να πει κανείς, ούτε από εσάς, ούτε από οποιονδήποτε άνθρωπο πότε η Ελλάδα θα βγει από αυτό το σκοτεινό τούνελ. Πότε θα δει ανάσα ο ελληνικός λαός που έχουν φύγει για το εξωτερικό όπως ξέρετε 500.000 νέα παιδιά, έχει ελαττωθεί 2.500.000 ο ελληνικός πληθυσμός και εγώ φοβάμαι και κάτι άλλο. Την αλλοίωση της Ελλάδος. Και από λαθρομετανάστες και μετανάστες που έρχονται εδώ πέρα και έχουν πιάσει όλο τον τόπο αλλά συγχρόνως μήπως πουληθούν πρωτοπαραγωγικές πηγές. Για αυτό λοιπόν, κλείνοντας, μη σας κουράσω και πάλι σας συγχαίρω εσάς όλους γιατί αυτή η κίνηση που κάνετε, αυτό το σωματείο το έχετε δημιουργήσει για να τονώσετε ακόμα περισσότερο την κοινωνία και κυρίως τα νέα παιδιά. Συγχαρητήρια και πάλι, να είστε καλα.
Ειρήνη Σκαράκη: Θα μας κάνει έναν χαιρετισμό ο πρόεδρος του πλατάνου κύριος Ανδρέας Ρεκούτης
Ανδρέας Ρεκούτης:
Αιδεσιμολογιότατε, Αιδεσιμολογιότατοι, κύριε βουλευτές, κυρίες και κύριοι με την απαρχή των σημερινών εγκαινίων του Ιδρύματος κύριε Γεώργιε Σιαφλά, εις μνήμην της προσφιλούς και αξιαγάπητης συζύγου σας Ελισάβετ, ως πρόεδρος της γενέτειρας σας, τον πλάτανο Αιγιαλείας, με περηφάνια κομίζω καύχημα και σέμνωμα των συγχωριανών σου για το καταξιωμένο τεκνό του, το αυτοδημιούργητο. Κατά την αποστολική ρύση, ευαρεστείται ο Θεός, όταν υπάρχουν άνθρωποι που φροντίζουν και προΐστανται σε έργα αγαθά και ακόμη σήμερα η ψυχή της αείμνηστου συζύγου σας μεταξύ αγαθών αυλίζεται και είναι πιστός ο λόγος αυτός. Η αγάπη όπως την βιώνεται στο βιβλίο σας «Έτσι Συνέβη» με τους αιθέριους ελεγειακούς στίχους –Κι ότι από το σώμα μου μένει και θα μείνει όσο και αν ζω, η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει, ένα σώμα ας είναι νεκρό. Η ίδια αγάπη με τον ζωηρό αναπαλμό του λυρισμού και την πλημμύρα του ανθρωπινού πόνου όταν ομολογείται, είναι χαρά στη ζωή να αγαπάς και ευτυχία να παίρνεις αγάπη όμως θα έρθει αυτή η στιγμή που αυτή θα ποτίσεις με δάκρυ. Αυτή η αγάπη εύχομαι να ποτίζει, να εμπνέει τον υπέροχο σκοπό το ιδρύματος, να έχει διάρκεια με δημιουργικούς στόχους προς ευμένεια της μνημοσύνης της. Σας ευχαριστώ.
Ομιλία του Κ. Κατσαφάδου
Άγιοι πατέρες, φιλές και φίλοι, αυτό που εγώ θέλω να καταθέσω είναι την ευγνωμοσύνη μου και τον απόλυτο σεβασμό μου στα μέλη του διοικητικού συμβούλιου, ενός σωματείου, ενός ιδρύματος το οποίο προσπαθεί να βοηθήσει νέους ανθρώπους και να φέρει νέους ανθρώπους κοντά στις τέχνες και στα γράμματα. Αν η χώρα μας μέσα σε αυτή τη τρομερή οικονομική κρίση η όποια πλήττει τους πάντες, δεν υπάρχει σπίτι και δεν υπάρχει οικογένεια που να μην αντιμετωπίζει προβλήματα, αν έχει έναν ισχυρό όπλο, είναι η ιστορία της, είναι οι τέχνες, είναι ο πολιτισμός και η παράδοση της. Είναι η εκκλησία της, αυτά είναι η πανοπλία της Ελλάδας και αυτό είναι το δόρυ και η ασπίδα για να μπορέσουμε να οπλιστούμε με δύναμη και να ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Θερμά συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες στέκονται αγωγοί δίπλα στο κράτος, στο αδύναμο κράτος, κοντά στη νέα γενιά και στους νέους ανθρώπους. Να είστε καλά.
Ειρήνη Σκαράκη :
Θα ακούσουμε τον ηθοποιό κύριο Μάνο Χατζηγεωργίου στην απαγγελία του ποιήματος «Ευτυχία» από την πρώτη ποιητική συλλογή «Κρίσιμη Καμπή»
Τι να σημαίνει αλήθεια ευτυχία;
μια λέξη που δεν έχει ορισμό.
προσπάθησα απάντηση να δώσω
μα βρήκα ένα νέο γόρδιο δεσμό.
Απαντήσεις βρήκα, δόθηκαν πολλές
ίσως να ‘ναι μερικές χιλιάδες
και από αυτό συμπέρανα απλά
πως μπήκα σε αρκετούς μπελάδες.
Ευτυχία, είναι κάτι στιγμιαίο
σαν ένα καρέ ταινίας, έτσι απλά,
ή είναι κάτι δυνατό και πιο σπουδαίο,
που διαρκεί ίσως και μερικά λεπτά;
Μήπως τελικά είναι ένα όνειρο,
ίσως μάλιστα πολύ απατηλό;
Ή είναι οιωνοί, πραγματικότητα
και έτσι ένα θέμα τόσο απλό;
Ειρήνη Σκαράκη :
Θα μας τραγουδήσει η καλλιτέχνης Δέσποινα Κοντοζανή και στο πιάνο είναι ο πιανίστας Μιχάλης Σαντοριναίος .
Ειρήνη Σκαράκη: Ευχαριστούμε πολύ την Δέσποινα για την πολύ ωραία ερμηνεία της και τον πιανίστα μας. Θα ήθελα τώρα να έρθει στο βήμα η κύρια Σούλα Νάσκου, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πλατάνου «Πήγασος»
Σούλα Νάσκου: Σας ευχαριστούμε θερμά για τη τιμητική προς τον σύλλογο μας πρόσκληση και ευχόμαστε η απαρχή των εγκαινίων του ιδρύματος εις μνήμην της προσφιλούς συζύγου σας να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για δημιουργική και φιλάνθρωπη προσφορά. Ευχαριστώ.
Ειρήνη Σκαράκη Τώρα θα ήθελα να έρθει στο βήμα ο κύριος Παύλος Μπαλόγλου, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος.
Παύλος Μπαλόγλου:Αιδεσιμολογιότατε, Αιδεσιμολογιότατοι και Σεβασμιότατοι κυρίες και κύριοι και λοιποί τιμή στην ιερή μνήμη των αγαπημένων προσώπων που έχουν φύγει από την εφήμερη επίγεια ζωή για την αιώνια επουράνια αποτελεί αξιομνημόνευτο γεγονός.
Μια τέτοια επαινετή απόπειρα επιχειρεί με το ίδρυμα τούτο ο γυναικάδελφός μου Γεώργιος Σιαφλάς τιμώντας έτσι τη σύζυγό του κι αδελφή μου Ελισάβετ γνωστότερη ως Μπέτη.
Με λογισμό και με όνειρο αλλά και με ρεαλισμό και φαντασία, ο Γιώργος επιχειρεί να ξαναζωντανέψει και να μας θυμίσει τις καλές αξιομνημόνευτες στιγμές της σαραντάχρονης περίπου κοινής ζωής του με την πιστή και αγαπητή σύντροφο του βίου του Μπέτη ή Ελισάβετ. Σε αυτό το παραδοσιακό κτίριο επί της 34ου Συντάγματος Πεζικού, πρώην Ντενί Κοσσέν και Πύλης προς τιμή της ΠΥΛΗΣ της του Πειραιώς πόλεως ιδιοκτησία του Ιδρύματος -κι όχι μόνη- ο Γιώργος με αγάπη επαναφέρει στη μνήμη μας αξέχαστες στιγμές από τη συμβίωσή του με την αξιολάτρευτη σύζυγό του.
Φωτογραφικά στιγμιότυπα ως επί το πλείστον σπάνια από την αρχή της ζωής τους στους ιδιαίτερους γενέθλιους τόπους τους με τις οικογένειες και τους γνωστούς τους μέχρι τις ημέρες μας, ευστόχως κατανεμημένα σε ενότητες, κοσμούν την έκθεση και κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κάθε επισκέπτη.
Έτσι ο άγνωστος αξιομνημόνευτος βίος τους γίνεται γνωστός στους επισκέπτες. Ανάμεσα στα εκθέματα, φωτογραφίες τόπων και προσώπων που δεν υπάρχουν πια μας θυμίζουν πως ήταν τότε και πως είναι σήμερα η ζωή.
Αξίζει να θυμηθούμε και να ζήσουμε στιγμές, τοποθεσίες, πρόσωπα ανύπαρκτα και άγνωστα σήμερα, αλλά που εξακολουθούν να ζουν στις καρδιές μας. Άλλωστε «τότε πεθαίνουν οι νεκροί, όταν τους λησμονούμε».
Ειρήνη Σκαράκη: Τώρα ο κύριος Χατζηγεωργίου θα μας απαγγείλει το ποίημα «Βλέποντας και Ακούοντας»
Μιχάλης Χατζηγεωργίου: Δεν είναι ακριβώς ποίημα, είναι ένα κείμενο του κ. Γιώργου Σιαφλά ο οποίος διακρίνεται παρά πολύ για το χιούμορ του το οποίο δεν τον εγκαταλείπει ακόμα και σε δύσκολες στιγμές της ζωής του. Από την Δεύτερη συλλογή λοιπόν, το «Βλέποντας και Ακούοντας»
Με ρώτησαν οι φίλοι μου πως νοιώθω που έχω τόσο μεγάλα μάτια,
είπα υπέροχα, γιατί βλέπω όλα τα θαύματα της φύσης,
όλες τις ομορφιές του κόσμου,
το απέραντο του ουρανού, των αστεριών το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας
μα και όλες τις δυστυχίες και τις ασχήμιες της ζωής, οι οποίες τρανεύουν
τις ομορφιές της.
Με ρώτησαν οι συγγενείς μου πως νοιώθω που βλέπω το πρόσωπό μου
στον καθρέφτη έχοντας τόσο μεγάλα αυτιά!
Υπέροχα απάντησα, γιατί μπορώ και ακούω το θρόισμα των φύλλων,
το κελάιδισμα των πουλιών το κελάρυσμα του νερού στο ρυάκι,
τα βογγητά των πονεμένων, των πεινασμένων και τους αναστεναγμούς
των λυπημένων προσπαθώντας να βοηθήσω
και όποιους μπορώ από αυτούς, να ανακουφίσω.
Με ρώτησαν οι γείτονες πως νοιώθω που έχω μεγάλο κεφάλι,
Θαυμάσια απάντησα, γιατί έχω πολύ μυαλό
και μπορώ να σκέφτομαι συνεχώς εκατομμύρια πράγματα προσπαθώντας
να μην κάνω λάθη στην ζωή μου, αλλά και, όταν κάνω να μπορώ να το κτυπάω.
Και οι ίδιοι με ρώτησαν έχεις κάνει πολλά λάθη στην ζωή σου,
αλίμονο απάντησα, όποιος δεν δέχεται, ότι έχει κάνει λάθη,
ή δεν έζησε, ή ήταν ηλίθιος. εξ’ άλλου δεν βλέπετε και τα καρούμπαλα πού έχω;
Κ. Γεώργιος Σιαφλάς σε παρέμβασή του
Θέλω να σας συγκινήσω λίγο και έχω βρει μια μαθήτρια της Μπέτης η οποία θα σας πει δυο λόγια.
Βένη Αρακελιάν μαθήτρια της Ελισάβετ:
Κάπου το 1983-84 δεν θυμάμαι και εγώ πότε, η μαμά μου ανάμεσα σε δυο φροντιστήρια, εκ των οποίων το ένα ήταν διευθύντρια μια συμμαθήτρια της, προτίμησε τον «Όμηρο» γιατί εκεί ήταν κάποια που την έπεισε, της είπε ότι το παιδί θα κάνει μια προκαταρκτική, τη γάτα και τον σκύλο να τον ακούσει μια φορά, υπάρχουν δυσκολότερες τάξεις, και έτσι το παιδί θα κέρδιζε μια χρονιά. Το παιδί όντως κέρδισε μια χρονιά, και άπειρα χρόνια μετά κέρδισε ένα πρότυπο. Γιατί πρότυπο? Γιατί δεν θα πω αν η Μπέτη ήταν καλή δασκάλα στα αγγλικά, άλλωστε εγώ μισούσα τις ξένες γλώσσες, και επειδή τις μισούσα μιλάω συνέχεια αγγλικά όλη τη μέρα λόγω δουλειάς. Αλλά τη σκέφτομαι κάθε φορά που μπαίνω να κάνω μάθημα στη τάξη, σκέφτομαι αυτό που έλεγε η γιαγιά μου, γιατί τη Μπέτη δεν την ήξερε μόνο το παιδί αλλά την ήξερε όλη η οικογένεια ότι είναι “Διαόλου Κάλτσα”, ότι ξέρει πλέξιμο, ότι ξέρει να φτιάχνει ωραία ρούχα. Ο μπαμπάς μου τη θαύμαζε γιατί του έλεγε για το ωραίο αυτοκίνητο και για το αυτοκίνητο που θέλουν να αλλάξουν με τον Γιώργο. Εγώ μπαίνω στη τάξη και σκέφτομαι ότι θα ήθελα να κάνω και κάτι ακόμα μέχρι οι μαθητές μου να καταλάβουν αυτό που τους λέω όπως έκανε και εκείνη που έπλεκε ταυτόχρονα και κάποιοι την είχανε κατηγορήσει και για αυτό, τόσο μικροί είμαστε. Άπειρα χρόνια μετά σκέφτηκα το μοντέλο ζωής της Μπέτης, ότι αν βρεις κάποιον, τον αγαπάς πολύ, δεν τον αγαπάς λίγο. Η γιαγιά μου έλεγε, γιατί με περίμενε 3 με 4 που είχα αγγλικά για να με γυρίσει πίσω, ότι λιώνει για τον Γιώργο. Η Μπέτη με τον Γιώργο ήταν επίσης μοντέλο οικογένειας-γίνεται και με δυο και όχι παραπάνω. Τελευταία φορά την είδα την Μπέτη το 2005 με τον Γιώργο, να πηγαίνουν ταξίδι, στο αεροδρόμιο, εγώ πήγαινα κάπου επαγγελματικά και είπε “Γιώργο, η Βένη!” Δεν θα ήθελα να είναι έτσι τα πράγματα, θα ήθελα να μην έχουμε χαθεί, θα ήθελα γενικά να εκτιμούμε περισσότερο τον χρόνο, γιατί μπορεί να έχασα χρόνο με τη δασκάλα μου αλλά έχασα χρόνο και με τον μπαμπά μου γατί δυο χρονιά μετά αφότου είχα δει τη Μπετη έφυγε ο μπαμπάς μου και όταν ο Γιώργος με βρήκε στο Facebook είπα «Δώστε της χαιρετίσματα» και όταν μου είπε ότι εχει φύγει σκέφτηκα ότι δυο άνθρωποι που αγαπούσα παρά πολύ ίσως να είναι κάπου καλά, να μας βλέπουν και ελπίζω να μην στεναχωριούνται κάθε φορά που στενοχωριόμαστε εμείς. Να είστε καλά.
Ομιλία Κ. Γεώργιου Σιαφλά
Πρώτα απ’ όλα να σας ευχαριστήσω όλους είτε είμαστε βουλευτές, είτε είμαστε πολίτες, είτε είμαστε ιερείς, είτε οτιδήποτε άλλο. Είναι δύσκολη ώρα αλλά πρέπει να σας πω δυο λόγια για ένα έργο που δημιούργησα εδώ και έχω δώσει δυόμιση χρόνια από τη ζωή μου γιατί αυτά τα δυόμιση χρόνια και τα υπόλοιπα της ανήκουν. Όπως της ανήκουν και σχεδόν όλα τα πράγματα που είναι εδώ, της ανήκουν και όλα όσα έχουμε δημιουργήσει μαζί. Δυο λόγια μόνο θα σας πω για το ίδρυμα. Το ίδρυμα έχει 3 βασικούς στόχους. Ο πρώτος είναι να επιβραβεύει τους άριστους μαθητάς και έχω επιλέξει τον Πειραιά και την ανατολική Αιγιαλεία, την μια λόγω προέλευσης και την άλλη λόγω κατοικίας. Η δεύτερη κατεύθυνση είναι ότι έχουμε προσπαθήσει να δημιουργήσουμε μια βιβλιοθήκη, έχουμε συγκεντρώσει εγώ με τον κουνιάδο μου περίπου 5000 βιβλία και ευελπιστούμε συγκεντρώνοντας μερικά ακόμη, είναι καταγεγραμμένα ηλεκτρονικά, ευελπιστούμε να την κάνουμε δανειστική βιβλιοθήκη. Ο τρίτος στόχος μας είναι να βοηθήσουμε νέους αδύναμους καλλιτέχνες κυρίως στον λογοτεχνικό χώρο. Αυτός είναι ο στόχος μου. Ίσως σας δημιουργηθεί η απορία γιατί. Θα σας το εξηγήσω. Όταν έχασα τη σύζυγο μου, ξεκίνησα να γραφώ κάποιους στίχους . Δεν ζήτησα από κανέναν τίποτα και ούτε προσπαθούσα να επιτύχω κάτι, εξάλλου η καριέρα μου είχε κλείσει ως οικονομικός διευθυντής και δεν ευελπιστούσα να κάνω κάτι. Οι λογοτεχνικοί κύκλοι προσπάθησαν να με βγάλουν στην απ’ έξω. Δεν είναι ποιήματα αυτά, δεν είναι ποίηση, δεν είσαι λογοτέχνης και τα λοιπά και τα λοιπά. Δεν πτοήθηκα. Έκανα δυο εκδηλώσεις στον Πειραϊκό Σύνδεσμο με μεγάλη επιτυχία και δεν έχει καμία σημασία. Αυτός ο στόχος λοιπόν, ο τρίτος στόχος, είναι να προσπαθήσω να βοηθήσω νέα παιδιά που ασχολούνται με ποίηση και διήγημα να κάνουν εκδώσεις και να τους προωθήσουμε τα βιβλία τους στο ευρύτερο κοινό. Αυτοί είναι οι στόχοι μου. Τώρα δεν έχω τίποτα άλλο να σας πω, να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί συνεχώς με στηρίζετε και σε αυτή τη προσπάθεια και να σας παρακαλέσω να βρίσκεστε κοντά μου όταν σας χρειαστώ. Σας ευχαριστώ παρά πολύ.
Ειρήνη Σκαράκη : Θα κλείσουμε με την Δέσποινα Κοντοζανή που θα μας πει ένα ακόμα μελοποιημένο ποίημα. Να ευχαριστήσω εγώ όλους σας και πάλι για την παρουσία σας εδώ και θα κλείσουμε με αυτή την όμορφη στιγμή με την Δέσποινα.
«Τραγούδι» ο Τυφώνας
Κ. Κυριακή Κανελλακοπούλου:
Ιερατείο, κύριοι εκπρόσωποι της πολιτείας, αγαπητοί φίλοι να σας ευχαριστήσουμε για την παρουσία σας εδώ. Να ξεκινήσω απλώς με μια φράση ενός Γάλλου συγγραφέως που λέει Η ευτυχία θεραπεύει το σώμα και η θλίψη αναπτύσσει την δύναμη του νου. Kαι πράγματι, όλος αυτός ο Γολγοθάς του πόνου, της θλίψεως, της αγωνίας τα τελευταία χρόνια, μετετράπησαν σε πηγή εμπνεύσεως και δημιουργίας για τον πρόεδρο. Έτσι κάπως συνέβη, ο μεγάλος πόνος έβγαλε στην επιφάνεια κάτι που και ο ίδιος ο πρόεδρος το αγνοούσε .Τί; την αγάπη για την ποίηση και την ροή των στίχων επάνω στο χαρτί . Και επειδή κατά την ρήση του μεγάλου αρχαίου τραγωδού Αισχύλου <<Είναι ωφέλιμο να γίνεται κάποιος σοφός υπό την επίδραση μιας μεγάλης θλίψεως>> έπρεπε, αυτή η ωριμότης και η σοφία που πηγάζει από τη μεγάλη λύπη ,να μεταφρασθεί σε μια δημιουργία προσφοράς, και αυτή δεν είναι άλλη από το ίδρυμα το οποίον είναι αφιερωμένο στο όνομα της βαθειάς και μεγάλης αγάπης του προέδρου της <<Ελισάβετ Σιαφλά Μπαλόγλου>>. Γιατί είναι ένα ίδρυμα προσφοράς ; Νομίζω είναι προσφοράς γιατί έχει πάνω από όλα μέσα την αγάπη για τους νέους, τους αριστεύσαντες μια λέξη που σήμερα ξέρετε πραγματικά υποτιμάται, η αριστεία, είναι λοιπόν μια αφορμή θα λέγαμε να τιμήσουμε τα παιδιά αυτά που προσπαθούν για την αριστεία, τους σκοπούς σας τους είπε ο Γεώργιος Σιαφλάς, ξέχασε όμως και κάτι, ότι σκοπό έχει μέσα στην αγάπη των ελληνικών, τη γλώσσα που έδωσε τα φώτα σε όλο τον κόσμο, να κάνει έναν διαγωνισμό ελληνικών και ορθογραφίας και γραμματικής έτσι ώστε να επαναφέρουμε την αγάπη την γλώσσα μας. Εγώ λοιπόν δεν θα μείνω σε τίποτα άλλο να σας ευχαριστήσω και πάλι και να ευχαριστήσουμε τον κύριο Γεώργιο Σιαφλά που είναι πρόεδρος αυτού του ιδρύματος και να πούμε ότι εμείς όλοι, τα μέλη του ΔΣ είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε και να συνεισφέρουμε ότι περνάει από το χέρι μας και κυρίως από την καρδιά μας.
Καλή αρχή , να είμαστε καλά και πάντα να ανταμώνουμε , όπως λέει και ο γνωστός σε όλους μας Διονύσης Σαββόπουλος
ΤΕΛΟΣ